اینکه یک چیزی مال خود آدم باشد حس خوبیست
اینکه بتوانی بگویی: "مدادم"، "دفترم"، "موبایلم"، "اتاقم" و هکذا
اصلا چسباندن یک "میم کوچک ناقابل" به آخر کلمه ها، یک لذت عجیبی دارد
لذتش توی حس مالکیت است
اینکه بدانی صاحب اختیار و مالک یک چیزی هستی، به تو حس اتکا و استقلال و اعتماد به نفس می دهد
اما اگر این "میم" کوچک ناقابل به بعضی کلمه ها بچسبد،
آن حس لذت بخش و هیجان انگیز مالکیت، بیشتر تر می شود!
اصولا آدمی از بدو تولد تا آخر "فاتحه مع الصلوات" دوست دارد مالک باشد!
اینگونه است که اینهمه مشاور املاک و انجمن ملاکان و مالکین محترم و چه و چه توی دنیا پر شده
اما از همه ی اینها که بگذریم یک وقتهایی کار برعکس می شود
همان آدمی که اینهمه توی زندگی بدو بدو می کند تا مالک بشود
حالا دلش می خواهد طعم شیرین "مملوک بودن" را بچشد!
این مملوک بودن به معنای خاص، یک چیز بی بدیلی ست...
اینکه یک نفر بیاید و یک "میم کوچک ناقابل" بچسباند آخر اسمت و صدایت بزند
و تو هربار دلت قنج برود از این "میم کوچک ناقابل آخر اسم"!
حالا کسی مالک توست
کسی که این بار، وجود اوست که به تو حس امنیت و آرامش و اتکا می دهد
کسی که می شود با خیال راحت به او تکیه کرد
کسی که هربار صدایت می کند،
یک "میم کوچک ناقابل" بچسباند ته اسمت...
عزیییییییییییزم
خوش به حال اون کسی که میم مالکیت میچسبونه به ته اسمت ...
والااااا
هی بابا
بلا بگیره این م کوچک که همه رو دیوونه ی خودش کرده
والااااا